Achtervolging

Céline kwam aan bij het plein. Ze was stiekem de ene vampier en Dair gevolgt. Ze kon hun 2 toch niet bij een troep gemuteerde vampieren laten? Ze was misschien zwak maar ze zou hun helpen. Wanneer dat nodig was toch. Ze zat verstopt en keek stil naar hun. Wachtend op wat er zou gebeuren

Dair kwam aanlopen samen met de Vampier die hem had gehaald. Een groepje van hun clan kwamen hen al tegemoet lopen. Dair zag dat er ook een aantal Vampieren tussenzaten van verschillende bloedlijnen die niet in een clan wouden. Hij had niet gemerkt dat Cèline hen gevolgd was. Een van de Vampieren gooide Dair een schede toe met een zwaard erin. Toen Dair de schede opving rook hij al dat het lemmet van zilver was. Hij trok het zwaard tevoorschijn en het zilver glinsterde in het maanlicht.

Céline keek stil toe en zag dat ze er niet alleen voorstonden. Ze moest niet komen lmaar toch. Ze keek stil en zag in de verte een groep. Ze wist nu al dat het de vampieren was. Ze slikte en moest voor hun opassen. Een tweede beet zou vast neit goedkomen.

Tasunke stond tussen de struiken en keek naar alle vampieren. Zich hier begeven was niet goed. Maar wat kon hij anders. Hij zou Céline voor Dair beschermen aleen als het moest. Hij wist niet waarom hij dit deed en veranderde in zijn wolvenvorm. Hij stapte uit de struiken. En keek naar Céline. Hij hoopte dat ze niet ging gillen.

Céline zag de wolf maar herkende hem niet. Ze keek er even naar maar lette al snel op Dair en de gemuteerde vampieren. Ze slikte even en bleef zitten. Ze wilde niet gezien worden of een tweede beet krijgen

Tasunke keek naar Céline. "Ik ben het Tasunke," siste hij zacht naar Céline en ging naast haar staan. Hij keek naar de vampiers. "Weet Dair wel wat hij doet." Zei hij tegen Céline. Hij keek haar aan.

Céline schrok en keek hem kwaad aan. "Jij" gromde ze. Ze keek hem echt kwaad aan. "Tuurlijk weet ie dat" snauwde ze naar hem.

Tasunke stapte achteruit. "Had ik je dochtertje nou maar afgemaakt." siste hij. Hij keek naar Céline. Zijn groene ogen fonkelde. Hij lachte. Céline was een makkelijke prooi voor hem. Ze was zwak, dat rook hij.

Céline gromde kwaad. "Dan had ik jou afgemaakt" gromde ze. Ze liep naar hem toe. Haar rode ogen stonden erg kwaad. Ook al was ze erg zwak.

Tasunke gromde. "Als me maar met 1 vinger aanraakt ben je ergeweest, dan ga ik net zo hard roepen tot die gemuteerde vampiers me horen." Zei hij tegen haar. "En geloof me, ze horen me." zei hij zachter. "Maar ik kan het ook zelf doen." Zei hij met een gemene grijns.

Céline keek hem aan. "Wat zelf doen" gromde ze. Ze bleef rustig staan en kwam nog wat dichter. Ze was neit bang van hem

"Jou afmaken is een eitje." Zei hij tegen haar. "Maar omdat ik Dair liever niet boos heb.. doe ik het niet." Zei hij tegen haar. "Kijk, het verlies van Stassi heeft me harteloos gemaakt," Zei hij kil. "Stassi haf vast niks meer om me." De tranen prikte. Hij probeerde ze binnen te houden maar het lukte niet. "Ik ben vanbinnen dood lijkt het wel, ik kan niet meer." Zei hij en keek naar Céline. Waarom vertelde hij it aan haar?

Céline keek hem aan en zuchtte. "Ik haat het als iedereen zielig doet nadat hij me wil doden" gromde e. Ze draaide haar om en keek naar Dair. Ze zweeg

Tasunke veranderde terug in ee mens. "Dat vind iedereen, maar niemand voelt dat ik van binnen kapot ben!" Zei hij en stak zijn hande in zijn zakken. Hij veegde zijn tranen weg. "Als je me volgt was dat je laatste keer!" Zei hij kwaad. Hij draaide zich om en liep weg.

Céline zuchtte en keek hem na. Al snel keek ze terug naar de gemuteerde vampieren verderop en Dair. Ze wist nog niet echt of ze zou helpen of niet. Ze bleef zwijgend verstopt zitten en keek stil toe